درمان موش های دیابتیک نوع ۱ با آل- ترانس رتینوئیک اسید از طریق مهار سایتوکاین های پیش التهابی

پیش زمینه و هدف: دیابت نوع 1 یک بیماری خودایمن ناشی از تخریب سلول های بتا پانکراس به وسیله سلول های t هست. ویتامین آ (رتینول) و متابولیت های آن ازجمله آل ترانس رتینوئیک اسید (atra) دارای انواع فعالیت های بیولوژیکی ازجمله تعدیل گر ایمنی در بیماری های التهابی و خودایمنی می باشند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات آل ترانس رتینوئیک اسید در درمان موش های دیابتیک نوع 1 بود.مواد و روش ها: دیابت به وسیله چندین دوز متوالی و کم استرپتوزوتوسین در موش های نر c57bl/6 القا شد. بعد از القای دیابت، موش ها تحت درمان با atra به مدت 21 روز (روزانه 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و به صورت داخل پریتوئن) قرار گرفتند. سطح قند خون در روزهای 0، 7، 14 و 21 پس از ابتلا به دیابت حاصل از القای stz اندازه گیری شد. سپس سلول های طحالی ازنظر میزان تکثیر به وسیله آزمون mtt و میزان تولید سایتوکائن ها به وسیله آزمون الایزا مورد ارزیابی قرار گرفتندیافته ها: درمان توسط atra مانع از افزایش قند خون در موش های دیابتی شد. هم زمان با کاهش تکثیر لنفوسیتی، atra به طور قابل توجهی باعث مهار تولید سایتوکاین های پیش التهابی il-17 و ifn-γگردید درحالی که باعث افزایش سطح سایتوکاین های ضدالتهابی il- 10 و tgf-β در مقایسه با گروه کنترل دیابتی شد p< 0.05)).نتیجه گیری: درمان با atra در موش های دیابتی باعث مهار افزایش قند خون، کاهش تکثیر لنفوسیتی، مهار تولید سایتوکاین های پیش التهابی il-17 و ifn-γ شد درحالی که باعث افزایش سطح سایتوکاین های ضدالتهابی il- 10 و tgf-β در مقایسه با گروه کنترل دیابتی شد. این یافته ها نشان می دهد که atra ممکن است اثر درمانی در برابر تخریب خودایمن سلول های بتا پانکراس در طی دیابت نوع 1 ناشی از القای توسط stz در موش داشته باشد.